Panama Al Brown
| |
| Pseudonim |
Kid Theophilo |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Obywatelstwo | |
| Wzrost |
175 cm |
| Styl walki |
praworęczny |
| Kategoria wagowa |
kogucia |
| Bilans walk zawodowych | |
| Liczba walk |
165 |
| Zwycięstwa |
129 |
| Przez nokauty |
59 |
| Porażki |
19 |
| Remisy |
14 |
Panama Al Brown (właśc. Alphonso Teofilo Brown, ur. 5 lipca 1902 w Colón, zm. 11 kwietnia 1951 w Nowym Jorku[1]) – panamski bokser, były zawodowy mistrz świata kategorii koguciej.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Był pierwszym iberoamerykańskim pięściarzem, który zdobył tytuł zawodowego mistrza świata[2]. Był niezwykle wysoki jak na swoją wagę i posiadał bardzo duży zasięg ramion[3].
Pierwszą walkę zawodową stoczył w 1922. W tym samym roku walczył o tytuł zawodowego mistrza Panamy w wadze muszej, ale zremisował z Sailorem Patchettem. Spośród pierwszych 49, które stoczył w panamie i Stanach Zjednoczonych do września 1926, przegrał tylko cztery. Następnie wyjechał do Paryża, gdzie przebywał do końca 1927 i który stał się jego głównym miejsce zamieszkania na wiele lat. We Francji wygrał m.in. z byłym mistrzem świata Eugène Criquim, a przegrał z André Routisem. 29 stycznia 1929 stoczył jedną z najkrótszych walk w historii. 5 sekund po rozpoczęciu 1. rundy powalił ciosem w szczękę Gustave’a Humery'ego, który został wyliczony. Cała walka trwała 15 sekund.
18 czerwca 1929 w Nowym Jorku Brown zdobył wakujący tytuł mistrza świata kategorii koguciej według NYSAC po pokonaniu Gregorio Vidala na punkty. 7 października tego roku również organizacja NBA uznała Browna za mistrza świata[4]. Wcześniej, 26 lipca tego roku przegrał towarzyską walkę z Battlingiem Battalino.
Brown skutecznie bronił tytułu mistrza świata w następujących walkach:
| Data | Miejsce | Oponent | Wynik | Źródło |
|---|---|---|---|---|
| 8 lutego 1930(dts) | Nowy Jork | Johnny Erickson | dyskwalifikacja w 4. rundzie | [5] |
| 4 października 1930(dts) | Paryż | Eugène Huat | wygrana na punkty | [6] |
| 25 sierpnia 1931(dts) | Montreal | Pete Sanstol | wygrana na punkty | [7] |
| 27 października 1931(dts) | Montreal | Eugène Huat | wygrana na punkty | [8] |
| 10 lipca 1932(dts) | Marsylia | Kid Francis | wygrana na punkty | [9] |
| 10 września 1932(dts) | Toronto | Émile Pladner | nokaut w 1. rundzie | [10] |
| 18 marca 1933(dts) | Mediolan | Domenico Bernasconi | wygrana na punkty | [11] |
| 3 lipca 1933(dts) | Manchester | Johnny King | wygrana na punkty | [12] |
| 19 lutego 1934(dts) | Paryż | Victor Perez | wygrana na punkty | [13] |
Wiosną 1934 Brown został pozbawiony tytułu mistrzowskiego przez niemal wszystkie federacje. Powodem było niedotrzymanie zobowiązania do walki z Rodolfo Casanovą[13]. Był jednak nadal uznawany za mistrza przez europejską federację IBU, poprzednika EBU.
15 maja 1934 w Paryżu Brown został zdyskwalifikowany w 6. rundzie pojedynku towarzyskiego z Gustavem Humerym za stosowanie niedozwolonych sposobów walki. Rozzłoszczeni kibice wtargnęli na ring i dotkliwie pobili Browna oraz zniszczyli halę sportową. 1 listopada tego roku w Tunisie Brown obronił tytuł IBU wygrywając przez nokaut w 10. rundzie z Victorem Perezem, który został wyliczony, gdy reklamował nieczysty cios Browna[14]. Kolejna obrona nie była udana, gdyż 18 marca 1935 w Walencji Baltasar Sangchili pokonał go na punkty[15]. Brown stoczył jeszcze jedną walkę (przegraną z Pete'em Sanstolem) i zawiesił karierę. Podjął ją w 1937, w którym wygrał pięć pojedynków (w tym z Victorem Perezem). 4 marca 1938 w Paryżu odzyskał mistrzostwo świata federacji IBU po pokonaniu na punkty Baltasara Sangchiliego[16]. Wkrótce potem IBU zrezygnowała z uznawania własnych tytułów mistrza świata, w tym należącego do Browna.
Na początku 1939 Brown wyjechał do USA, gdzie stoczył tego roku dwa pojedynki z mało znanymi bokserami. W 1941 i 1942 walczył w Panamie, po czym zakończył karierę. Zmarł w biedzie w 1951 na gruźlicę[17].
Był osobą homoseksualną, przez pewien czas pozostawał w związku z Jeanem Cocteau, który był również jego managerem w latach 1935–1938[2].
Został wybrany w 1992 do Międzynarodowej Bokserskiej Galerii Sławy[17].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ „Panama” Al Brown (Alfonso Teofilo Brown) [online], The Cyber Boxing Zone Encyclopedia [dostęp 2015-06-05] (ang.).
- ↑ a b William Dettloff, The first Hispanic world boxing champion [online], ESPN, 15 września 2008 [dostęp 2015-06-05] (ang.).
- ↑ James B. Roberts, Alexander G. Skutt: The Boxing Register. International Hall of Fame Official Record Book. Wyd. 4. Ithaca: McBooks Press, Inc., 2006, s. 78-79. ISBN 978-1-59013-121-3. (ang.).
- ↑ Barry J. Hugman, 1929-06-18 Panama Al Brown w pts 15 Gregorio Vidal, Queensboro Stadium, Queens, NYC, New York, USA - NY [online], boxrec.com [dostęp 2015-06-05] (ang.).
- ↑ Barry J. Hugman, 1930-02-08 Panama Al Brown w disq 4 (15) Johnny Erickson, Olympia AC, Manhattan, NYC, New York, USA - NY/NBA [online], boxrec.com [dostęp 2015-06-05] (ang.).
- ↑ Barry J. Hugman, 1930-10-04 Panama Al Brown w pts 15 Eugene Huat, Winter Velodrome, Paris, France - WORLD [online], boxrec.com [dostęp 2015-06-05] (ang.).
- ↑ Barry J. Hugman, 1931-08-25 Panama Al Brown w pts 15 Pete Sanstol, The Forum, Montreal, Canada - WORLD [online], boxrec.com [dostęp 2015-06-05] (ang.).
- ↑ Barry J. Hugman, 1931-10-27 Panama Al Brown w pts 15 Eugene Huat, The Forum, Montreal, Canada - WORLD [online], boxrec.com [dostęp 2015-06-05] (ang.).
- ↑ Barry J. Hugman, 1932-07-10 Panama Al Brown w pts 15 Kid Francis, Bullring Circus, Marseilles, France - WORLD [online], boxrec.com [dostęp 2015-06-05] (ang.).
- ↑ Barry J. Hugman, 1932-09-19 Panama Al Brown w co 1 (15) Emile Pladner, The Coliseum, Toronto, Canada - WORLD [online], boxrec.com [dostęp 2015-06-05] (ang.).
- ↑ Barry J. Hugman, 1933-03-18 Panama Al Brown w pts 12 Domenico Bernasconi, Sports Palace, Milan, Italy - WORLD [online], boxrec.com [dostęp 2015-06-05] (ang.).
- ↑ Barry J. Hugman, 1933-07-03 Panama Al Brown w pts 15 Johnny King, Belle Vue, Manchester, England - WORLD [online], boxrec.com [dostęp 2015-06-05] (ang.).
- ↑ a b Barry J. Hugman, 1934-02-19 Panama Al Brown w pts 15 Young Perez, Sports Palace, Paris, France - NY/NBA/IBU [online], boxrec.com [dostęp 2015-06-05] (ang.).
- ↑ Barry J. Hugman, 1934-11-01 Panama Al Brown w co 10 (15) Young Perez, Belvedere Stadium, Tunis, Tunisia - IBU [online], boxrec.com [dostęp 2015-06-05] (ang.).
- ↑ Barry J. Hugman, 1935-06-01 Baltasar Sangchilli w pts 15 Panama Al Brown, The Bullring, Valencia, Spain - IBU [online], boxrec.com [dostęp 2015-06-05] (ang.).
- ↑ Barry J. Hugman, 1938-03-04 Panama Al Brown w pts 15 Baltasar Sangchilli, Sports Palace, Paris, France - IBU [online], boxrec.com [dostęp 2015-06-05] (ang.).
- ↑ a b (Panama) Al Brown [online], International Boxing Hall of Fame [dostęp 2015-06-05] (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- James B. Roberts, Alexander G. Skutt: The Boxing Register. International Hall of Fame Official Record Book. Wyd. 4. Ithaca: McBooks Press, Inc., 2006, s. 78-79. ISBN 978-1-59013-121-3. (ang.).
- (Panama) Al Brown [online], International Boxing Hall of Fame [dostęp 2015-06-05] (ang.).
- „Panama” Al Brown (Alfonso Teofilo Brown) [online], The Cyber Boxing Zone Encyclopedia [dostęp 2015-06-05] (ang.).
- William Dettloff, The first Hispanic world boxing champion [online], ESPN, 15 września 2008 [dostęp 2015-06-05] (ang.).
- Wykaz walk zawodowych Browna [online], boxrec.com [dostęp 2015-06-05] (ang.).
- Panama Al BROWN [online], Sport & Note [dostęp 2015-06-05] (ang.).